قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: کاپیتان شجاعی، بیرانوند پنالتی گیر، امیری لایی زن، طارمی سلحشور، رضائیان جنگنده، ابراهیمی مبارز... و کارلوس کیروشی که قلب ایرانی اش، حرف ندارد!

یازده روز پُر تب و تاب گذشت البته با کسر آن یکسال جوش و خروش بازی های مقدماتی... کسی نمی تواند منکر این موضوع شود که درواقع هشتاد میلیون ایرانی - همه این ساعت ها - رفته بودند روسیه... آنجا که کاروان اعزامی تیم ملی فوتبال داشت پرچم سه رنگ کشورمان را به دنیا نشان می داد.

مقابل رونالدو و راموس و پیکه و دخیا و پاتریسیو و پپه، صف آرایی می کرد... می دوید، گل می زد، پِرِس می کرد و جانانه ترین حمله ها را می ریخت در زمین.... و با دفاع های بی روزن و نمایش شجاعت؛ اشک ها و لبخندها می گرفت و دعاها و ایول ها.

آنها که آنقدر خوب بودند که در چشم و ذهنِ حریف های آفریقایی و اروپایی بتوانند بعنوان تیمی قَدَر، جا باز کنند.

درست است که به خط پایان نرسیدیم اما جام جهانی برای ما همان طعم خوشِ حمله های سریع حاج صفی و جهانبخش و آزمون و انصاری فرد بود... توپی که سنگربان جوانمان از فوق ستاره فوتبال دنیا می قاپد... پرس های تمام عیاری که عزت الهی و پورعلی گنجی پای حفظ دروازه مان می ریزند... و سرمربی پرتغالی که پرچم ایران را می گذارد روی سینه اش و جسورترین تاکتیک ها و نقشه ها را رو می کند.

یوزهای پیروز آسیایی برگشته اند! آنها که بی نایک و بازی تدارکاتی، خیلی به گردن لبخندها و شادی هایمان حق دارند!

ناداوری و رونالدو بازی و عدم محاسبه وقت اضافه و پنالتی را چه می شود گفت دیگر، که از حیطه اختیارشان خارج بود... همزبانی داورها و تیم ها... VAR  هایی که کارت قرمز را زرد می دیدند!

بالاخره روسیه میزبان را که نمی شود لحاظ نکرد و میلیاردها تماشاچی فوتبالی که دلشان رنگ و لعاب جام جهانی می خواهد! تیم ها و نام های بزرگ می خواهد!